(voorpublicatie met toestemming van de auteur)
Met name bij het schrijven van een boek met deze strekking bespringen je gedachten, die je tenslotte met lege handen laten staan, omdat het ons bevattingsvermogen te boven gaat.
Enerzijds de overweldigende pracht en schoonheid van de onderlinge verbondenheid in de natuur. Destijds, bij het vernemen van mijn diagnose -inmiddels ruim elf jaar geleden- hebben mijn lieve vrouw en ik een lange reis gemaakt door Zuid-Afrika; een geweldige belevenis, die extra dimensies verkreeg door de grote kennis van onze reisgids, een fauna- en floraspecialist. Zo ver behoef je echter niet te gaan. Als je bewust leeft, dan zie je soortgelijke wonderen in je eigen tuin. Een vogel, die elke morgen contact met je zoekt door een voortdurend tikken op je raam, de geboorte van een libel in de vijver, het uitbroeden van een nest eieren door een kip, omdat de moedereend door een vos is verschalkt en de paniek van de kip wanneer de kuikens later de vijver opzoeken.
Hoewel dat niet meer in onze cultuur en ons denkpatroon past, kan ik mij geheel inleven in de bijzondere cultus van de Kogi-indianen, die een speciaal ritueel hadden ontwikkeld om die verbondenheid met en het vereiste respect voor de natuur levend te houden. Meer daarover later in het boek.
Anderzijds hoe onze samenleving zich ontwikkeld heeft. De grote individuele eenzaamheid in een stad. Het consumentisme, dat er toe leidt dat 40% van de Nederlanders kampt met overgewicht, terwijl op hetzelfde moment 850 miljoen mensen honger lijden (bron: first8.org)
De wereldwijde monetaire crisis, die ongetwijfeld gaat komen als de consequenties zichtbaar worden van het feit, dat de VS nog steeds wekelijks 20 miljard ongedekte dollars “investeert” in een heilloze en uitzichtloze situatie in Irak en het daaruit voortvloeiende bankroet en de vlucht uit de dollar. (Ter informatie voor wat betreft de VS: Een astronomische staatsschuld van meer dan 10.000 miljard dollar en een daaraan gerelateerde rente van jaarlijks 500 miljard dollar).
De gevolgen van onze invloed op het klimaat: tot voor kort werd aangenomen, dat de overgangen tussen warme perioden in Noord-Amerika, Europa en noordelijk Azië naar vergletsjering geleidelijk verliepen. Bij het analyseren van boorkernen met pas ontwikkelde boor- en detectie-instrumenten van de oudste bereikbare gletsjers in Groenland constateerden de wetenschappers tot hun ontsteltenis dat die overgangen van ijstijdachtig weer naar weer zoals wij dat nu kennen gewoonlijk maar twee of drie jaar duurden! Patronen van een ijstijd tegenover gematigde temperaturen blijken onderdeel te zijn van een zeer precies afgestemd systeem, dat slechts twee toestanden kent en dus in een oogwenk van de ene naar de andere toestand overgaat. Enorme volksverhuizingen staan ons dus te wachten als we onze wijze van leven niet snel veranderen.
Wat ik met dit boek poog te bereiken is een bewust(ere) inzet van die vrije wil. Ik vraag uw hulp.
Ik meen mij te herinneren Jan-Peter Balkenende eens te hebben horen zeggen: “De samenleving? Dat zijn wij!”
Ik vraag u, de lezer, mij te helpen onze samenleving te mobiliseren; onze samenleving wakker te schudden en van de overheid te eisen, dat de terminale (kanker)patiënt de vrijheid krijgt, zoals dat in Duitsland en sinds kort in Engeland reeds het geval is, om dìe therapie te kiezen waarin hij vertrouwen heeft en daarbij de steun te kunnen verwachten van een specialist die daartoe bereid is.
Drs. H. J. Trentelman